Diversiteit op de RU
Mag de RU van jou ook diverser? De afgelopen weken is dit thema veel besproken in de VOX (kleine greep uit het aanbod: Waarom is de RU zo wit?;Diversiteit levert beter onderwijs;Hartstikke Nederlands en toch ‘allochtoon’), naar aanleiding van een rapport vanuit de UvA over diversiteit in Nederlandse onderwijsinstellingen. De reactie van de RU liet zien dat diversiteit in Nijmegen niet zo belangrijk lijkt te zijn. Hier wisselen meningen over.
Daarom organiseerden Studentenvakbond AKKU, Young Progressive Thinkers en AKKUraatd in samenwerking met de Landelijke Studentenvakbond een lezing over diversiteit in het hoger onderwijs. Tijdens dit event komen twee spekers aan het woord, namelijk Aminata Cairo (policy maker Diversity and Inclusiveness bij de Universiteit Leiden) en Cemil Yilmaz (mede-oprichter van Agora Network, een organisatie die zich inzet voor multiculturele talenten). Zij zullen onder leiding van presentatrice Kyah Smaal een avond vullen over diversiteit. Kyah zat zelf namens de studenten in de commissie Democratisering & Decentralisering van de UvA.
Aminate vertelde vooral over haar eigen ervaring met diversiteit in de Verenigde Staten en Leiden. In de Verenigde Staten zijn Universiteiten zeer sterk in het hokjes denken. Ook zijn ze sterk in het benoemen van verschillende groepen en verschillende culturele achtergronden, maar daar blijft het veelal bij. Dit zelfde gaat ook op voor het tolerante Nederland .Zij denkt dat Nederlanders niet altijd zo open staan voor anderen als dat ze zelf denken. Een confrontatie met iemand anders is oncomfortabel en wordt daarmee liever uit de weg gegaan, maar “it’s okay to be uncomfortable” zoals Aminate ons vertelde. Een belangrijke eerste stap is om te beseffen dat wij allemaal geconditioneerd zijn door onze cultuur en dat we daarin ook een bepaald denkpatroon over andere in meenemen.
Celmar Yilmaz sprak over de maatschappelijke kant van diversiteit. Diversiteit is, aldus Cemil, geen doel an sich, maar het moet geïntegreerd zijn in wat wij doen. Diverstieitsdoelstelling zijn daarmee niet het doel, maar wel een middel om de cultuur omslag te bevorderen. Cemil deed ook aanbevelingen aan de Radboud Universiteit en aan bestuurders in het algemeen. Het belangrijkste aspect daarbij is dat managers afgestraft dienen te worden wanneer zij diversiteitsdoelstellingen niet halen. Dit verhoogt de motivatie om het beleid ook daadwerkelijk uit te voeren.